El viaje de los gringos
Door: Marline
Blijf op de hoogte en volg Jules
15 Mei 2017 | Bolivia, Copacabana
Hola amigos!
Daar zijn we alweer met een nieuwe update, vanuit Bolivia. Maar om daarover te kunnen vertellen moeten we jullie eerst updaten over Peru :)
Onze reis door Peru is ook wel de 'gringo-trail', iedereen volgt hetzelfde rondje en we komen daarom steeds dezelfde mensen tegen. Dit komt ook omdat het noorden van Peru vanwege de overstromingen nog niet goed toegankelijk is, dus iedereen zit lekker in het zuiden.
Na Lima gingen we naar Paracas, de zogenaamde 'poor man's Galapagos'. Omdat het Semana Santa (Pasen) was had heel Peru vrij en zaten we met heel Peru in Paracas. Gelukkig konden we nog wel de avond van te voren de activiteit regelen die we graag wilden doen: een boottocht naar de Islas Ballestas om de dieren te zien.
Het was heel mooi, maar omdat het heel druk was vanwege Pasen moest het wel allemaal snelsnelsnel. We hadden wat probleempjes met de camera en hadden daardoor bijna een grote groep pinguïns gemist om op de foto te zetten. Verder hebben we de Peruvian boobies gezien (de Peruaanse variant van de Blue foot boobies op de Galapagos) en veel zeehonden. Blij dat we het gedaan hebben, maar het kon niet tippen aan de echte Galapagos.
'S middags gingen we naar het nationale park om onder andere het rode strand te bekijken. Onze chauffeur was een gezellige kletser, hij heeft ons allemaal Peruaans eten aangeraden (een aantal gerechten hebben we later geprobeerd maar vonden we helaas niet lekker :P).
De volgende dag gingen we naar de oase Huacachina. Hier zijn we 's middags met een zogenaamde buggy (een auto zonder ramen en deuren) de woestijn ingegaan. Dat was een hele leuke ervaring! De buggy ging keihard over de duinen heen en het was echt een achtbaan gevoel als je over een duin naar beneden ging. Je hoorde ook overal in de woestijn het typische achtbaangegil. Op een gegeven moment zijn we een keer gestopt om op een soort snowboard op onze buik van een duin af te glijden. Jules deed het natuurlijk meteen zonder angst, Marline stond eerst nog een beetje te twijfelen maar heeft het uiteindelijk wel gedaan.
Na Huacachina was het tijd voor Nazca. We kwamen 's middags aan in een super leuk hostel. De eigenaar, Roy, organiseerde zijn eigen tours naar de bezienswaardigheden rondom Nazca. We besloten meteen om ons aan te sluiten bij een tour naar overblijfselen van de Nazcacultuur. Cahuachi (een piramide) en Chauchilla (een begraafplaats met mummies) stonden op het programma. Net als ons busje de grote weg verlaat begeeft de bus het.. natuurlijk. We zijn weer in de woestijn dus we moeten wel pech krijgen! Gelukkig hebben we een leuke groep en bier en vermaken we ons prima. Na twee uur komt er een ander busje om ons op te pikken en ons naar Cahuachi te brengen. Dit was heel mooi, vooral met de zonsondergang. Toen we terugreden stond onze chauffeur van het vorige busje nog steeds op dezelfde plek, gelukkig kwam zijn redding er aan maar die arme man heeft nog eens drie uur extra moeten wachten.. maar stiekem waren wij wel blij dat er voor ons een ander busje was gekomen :)
De volgende ochtend vroeg was het tijd voor onze vlucht over de Nazcalijnen. Het bleek geen slecht idee dat we niet hadden ontbeten van te voren. Het kleine vliegtuigje gaat van links naar rechts om alle vier de passagiers een goed zicht te geven, maar dit blijkt erg heftig voor de maag, een oog op het plastic zakje en een oog op de lijnen ;) Maar alsnog is het een super toffe ervaring om de lijnen vanuit het vliegtuig te zien, ook omdat de omgeving prachtig is. Ons oordeel: tof, blij dat we het gedaan hebben maar het had geen vijf minuten langer moeten duren ;)
Na de lijnen sluiten we weer aan bij Roy en een van zijn tours, gelukkig in een andere auto. We gaan eerst naar de begraafplaats die we gisteren vanwege de autopech gemist hebben. Roy scheurt als een bezetene door de woestijn heen met z'n oude auto, maar gelukkig bereiken we de begraafplaats zonder kleerscheuren. De mummies blijken bizar. Bij de meeste zit het haar er nog op en bij een aantal zien we zelfs nog duidelijk vel zitten. Ieeeeh. Daarna bezochten we een meneer die nog potten maakt op de oude Nazca manier, een plek waar nog een gebouw staat waar de Inca en Nazca cultuur met elkaar vermengt zijn en als laatste Cantalloc Aquaductos. 'S avonds vertrokken we met fijn met een nachtbus naar Arequipa.
We kwamen doodop aan in Arequipa, gelukkig konden we meteen in onze kamer in het hostel en hebben we nog even heerlijk geslapen. Na ons dutje zetten we onze eerste stappen in Arequipa. Wauw! Vanaf de Plaza de Armas heb je achter de kathedraal uitzicht op drie vulkanen met besneeuwde toppen. Echt fantastisch mooi.
In Arequipa bezoeken we een museum over Inca mummies (want die hebben we nog niet genoeg gezien), doen we helaas weer een slechte walkingtour, ontmoeten we oudere Nederlandse horeca-ondernemers waarmee we een hele middag op een terrasje bier drinken (op hun kosten hehe), bezoeken we een prachtig oud klooster waar families vroeger hun tweede dochter naartoe MOESTEN sturen voor een bedrag van ongeveer 150.000 euro per jaar en waar de dochters nul contact met de buitenwereld mochten hebben. Ze mochten alleen door een luikje met hun familie praten, maar andere mensen dan de andere nonnen mochten ze niet zien. De 'hoofdnon' (geen idee hoe dat in officiële termen heet) mocht af en toe de priester ontvangen, maar deze moest dan zijn hele hoofd bedekken. De nonnen mochten na vier jaar kiezen of ze wilden blijven of niet, maar het werd als een schande gezien als ze ervoor kozen om uit het klooster te gaan. Er wonen nu nog steeds nonnen in het klooster, maar het is gelukkig veel minder streng. Voorbeeld: we hebben een paar nonnen in een auto zien zitten met een McDonalds milkshake.
Na onze dagen in Arequipa gaan we op een tweedaagse wandeltour naar de Colca Canyon. Jules voelde zich helaas niet goed, waardoor we precies 0 uur hadden geslapen. We werden al om 3 uur 's nachts opgehaald, dus sowieso hadden we niet heel veel kunnen slapen. Op dag 1 was het vooral naar beneden lopen de Canyon in, wat voor Marline's knieën niet heel fijn was. 'S avonds sliepen we in een oase en hebben we gezellig met de andere mensen uit onze groep gekletst.
De volgende dag stond het heftigste deel van de wandeling op het programma: ruim drie uur omhoog lopen de canyon weer uit. We begonnen al om kwart voor 5 'ochtends en rond 8 uur kwamen we boven aan. Jules ging steeds meer achteruit en zag er tijdens het ontbijt verschrikkelijk uit. 'Helaas' stond er nog een bezoek aan een hotspring en wat uitzichtpunten op het programma waardoor we pas later op de avond terugkwamen in Arequipa. Jules moest meteen naar bed en daar is hij de volgende dag ook de hele dag in gebleven. De dag daarna voelde Jules zich weer beter, maar begon de ellende bij Marline. Helaas hadden we voor die avond al een nachtbus naar Cusco geboekt, dus moesten we wel gaan.. In Cusco aangekomen ging Marline meteen naar bed en is ook daar een paar dagen in gebleven. Gelukkig hielp de antibiotica wel snel, maar Jules heeft een aantal dagen alleen door Cusco moeten wandelen.
Onze avonturen in Cusco, Machu Picchu, de Sacred Valley en het Titicacameer volgen later, anders moesten we teveel foto's uploaden (die overigens weer op Facebook staan).
Veel liefs!!
Jules&Marline
Daar zijn we alweer met een nieuwe update, vanuit Bolivia. Maar om daarover te kunnen vertellen moeten we jullie eerst updaten over Peru :)
Onze reis door Peru is ook wel de 'gringo-trail', iedereen volgt hetzelfde rondje en we komen daarom steeds dezelfde mensen tegen. Dit komt ook omdat het noorden van Peru vanwege de overstromingen nog niet goed toegankelijk is, dus iedereen zit lekker in het zuiden.
Na Lima gingen we naar Paracas, de zogenaamde 'poor man's Galapagos'. Omdat het Semana Santa (Pasen) was had heel Peru vrij en zaten we met heel Peru in Paracas. Gelukkig konden we nog wel de avond van te voren de activiteit regelen die we graag wilden doen: een boottocht naar de Islas Ballestas om de dieren te zien.
Het was heel mooi, maar omdat het heel druk was vanwege Pasen moest het wel allemaal snelsnelsnel. We hadden wat probleempjes met de camera en hadden daardoor bijna een grote groep pinguïns gemist om op de foto te zetten. Verder hebben we de Peruvian boobies gezien (de Peruaanse variant van de Blue foot boobies op de Galapagos) en veel zeehonden. Blij dat we het gedaan hebben, maar het kon niet tippen aan de echte Galapagos.
'S middags gingen we naar het nationale park om onder andere het rode strand te bekijken. Onze chauffeur was een gezellige kletser, hij heeft ons allemaal Peruaans eten aangeraden (een aantal gerechten hebben we later geprobeerd maar vonden we helaas niet lekker :P).
De volgende dag gingen we naar de oase Huacachina. Hier zijn we 's middags met een zogenaamde buggy (een auto zonder ramen en deuren) de woestijn ingegaan. Dat was een hele leuke ervaring! De buggy ging keihard over de duinen heen en het was echt een achtbaan gevoel als je over een duin naar beneden ging. Je hoorde ook overal in de woestijn het typische achtbaangegil. Op een gegeven moment zijn we een keer gestopt om op een soort snowboard op onze buik van een duin af te glijden. Jules deed het natuurlijk meteen zonder angst, Marline stond eerst nog een beetje te twijfelen maar heeft het uiteindelijk wel gedaan.
Na Huacachina was het tijd voor Nazca. We kwamen 's middags aan in een super leuk hostel. De eigenaar, Roy, organiseerde zijn eigen tours naar de bezienswaardigheden rondom Nazca. We besloten meteen om ons aan te sluiten bij een tour naar overblijfselen van de Nazcacultuur. Cahuachi (een piramide) en Chauchilla (een begraafplaats met mummies) stonden op het programma. Net als ons busje de grote weg verlaat begeeft de bus het.. natuurlijk. We zijn weer in de woestijn dus we moeten wel pech krijgen! Gelukkig hebben we een leuke groep en bier en vermaken we ons prima. Na twee uur komt er een ander busje om ons op te pikken en ons naar Cahuachi te brengen. Dit was heel mooi, vooral met de zonsondergang. Toen we terugreden stond onze chauffeur van het vorige busje nog steeds op dezelfde plek, gelukkig kwam zijn redding er aan maar die arme man heeft nog eens drie uur extra moeten wachten.. maar stiekem waren wij wel blij dat er voor ons een ander busje was gekomen :)
De volgende ochtend vroeg was het tijd voor onze vlucht over de Nazcalijnen. Het bleek geen slecht idee dat we niet hadden ontbeten van te voren. Het kleine vliegtuigje gaat van links naar rechts om alle vier de passagiers een goed zicht te geven, maar dit blijkt erg heftig voor de maag, een oog op het plastic zakje en een oog op de lijnen ;) Maar alsnog is het een super toffe ervaring om de lijnen vanuit het vliegtuig te zien, ook omdat de omgeving prachtig is. Ons oordeel: tof, blij dat we het gedaan hebben maar het had geen vijf minuten langer moeten duren ;)
Na de lijnen sluiten we weer aan bij Roy en een van zijn tours, gelukkig in een andere auto. We gaan eerst naar de begraafplaats die we gisteren vanwege de autopech gemist hebben. Roy scheurt als een bezetene door de woestijn heen met z'n oude auto, maar gelukkig bereiken we de begraafplaats zonder kleerscheuren. De mummies blijken bizar. Bij de meeste zit het haar er nog op en bij een aantal zien we zelfs nog duidelijk vel zitten. Ieeeeh. Daarna bezochten we een meneer die nog potten maakt op de oude Nazca manier, een plek waar nog een gebouw staat waar de Inca en Nazca cultuur met elkaar vermengt zijn en als laatste Cantalloc Aquaductos. 'S avonds vertrokken we met fijn met een nachtbus naar Arequipa.
We kwamen doodop aan in Arequipa, gelukkig konden we meteen in onze kamer in het hostel en hebben we nog even heerlijk geslapen. Na ons dutje zetten we onze eerste stappen in Arequipa. Wauw! Vanaf de Plaza de Armas heb je achter de kathedraal uitzicht op drie vulkanen met besneeuwde toppen. Echt fantastisch mooi.
In Arequipa bezoeken we een museum over Inca mummies (want die hebben we nog niet genoeg gezien), doen we helaas weer een slechte walkingtour, ontmoeten we oudere Nederlandse horeca-ondernemers waarmee we een hele middag op een terrasje bier drinken (op hun kosten hehe), bezoeken we een prachtig oud klooster waar families vroeger hun tweede dochter naartoe MOESTEN sturen voor een bedrag van ongeveer 150.000 euro per jaar en waar de dochters nul contact met de buitenwereld mochten hebben. Ze mochten alleen door een luikje met hun familie praten, maar andere mensen dan de andere nonnen mochten ze niet zien. De 'hoofdnon' (geen idee hoe dat in officiële termen heet) mocht af en toe de priester ontvangen, maar deze moest dan zijn hele hoofd bedekken. De nonnen mochten na vier jaar kiezen of ze wilden blijven of niet, maar het werd als een schande gezien als ze ervoor kozen om uit het klooster te gaan. Er wonen nu nog steeds nonnen in het klooster, maar het is gelukkig veel minder streng. Voorbeeld: we hebben een paar nonnen in een auto zien zitten met een McDonalds milkshake.
Na onze dagen in Arequipa gaan we op een tweedaagse wandeltour naar de Colca Canyon. Jules voelde zich helaas niet goed, waardoor we precies 0 uur hadden geslapen. We werden al om 3 uur 's nachts opgehaald, dus sowieso hadden we niet heel veel kunnen slapen. Op dag 1 was het vooral naar beneden lopen de Canyon in, wat voor Marline's knieën niet heel fijn was. 'S avonds sliepen we in een oase en hebben we gezellig met de andere mensen uit onze groep gekletst.
De volgende dag stond het heftigste deel van de wandeling op het programma: ruim drie uur omhoog lopen de canyon weer uit. We begonnen al om kwart voor 5 'ochtends en rond 8 uur kwamen we boven aan. Jules ging steeds meer achteruit en zag er tijdens het ontbijt verschrikkelijk uit. 'Helaas' stond er nog een bezoek aan een hotspring en wat uitzichtpunten op het programma waardoor we pas later op de avond terugkwamen in Arequipa. Jules moest meteen naar bed en daar is hij de volgende dag ook de hele dag in gebleven. De dag daarna voelde Jules zich weer beter, maar begon de ellende bij Marline. Helaas hadden we voor die avond al een nachtbus naar Cusco geboekt, dus moesten we wel gaan.. In Cusco aangekomen ging Marline meteen naar bed en is ook daar een paar dagen in gebleven. Gelukkig hielp de antibiotica wel snel, maar Jules heeft een aantal dagen alleen door Cusco moeten wandelen.
Onze avonturen in Cusco, Machu Picchu, de Sacred Valley en het Titicacameer volgen later, anders moesten we teveel foto's uploaden (die overigens weer op Facebook staan).
Veel liefs!!
Jules&Marline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
