Desde sal a sucre

Onze vorige blog eindigde in Copacabana, dus hier een update vanaf daar. In La Paz hadden we voor het eerst een partyhostel geboekt. 'S avonds hebben we ons wild in het feestgedruis gestort tussen de 18-jarige Engelsen en Australiërs en het beerpong toernooi gewonnen waardoor we een gratis nacht wonnen en we de volgende dag de hele dag in bed hebben doorgebracht.

Toen we weer waren bijgekomen hebben we de free tour van het hostel gedaan die heel goed en leuk was en waar we wat hebben geleerd over de rituelen van de Bolivianen. Zo moeten ze bijvoorbeeld als er een nieuw huis wordt gebouwd een foetus van een lama offeren die op de zogenaamde heksenmarkt worden verkocht. Bolivianen rukken in januari massaal uit naar Copacabana om hun auto te laten zegenen voor veiligheid in het verkeer, het is daarom niet vreemd om auto's met hoge hoeden voorbij te zien komen.

Ook hebben we verhalen gehoord over de beroemde gevangenis in La Paz, hier mogen de gevangenen hun hele gezin meenemen en is er achter de muren een heuse stad ontstaan. Er zitten ongeveer 2000 gevangenen vast en ze worden bewaakt door maar 15 bewakers die af en toe een oogje dichtknijpen als er drugs naar buiten gesmokkeld wordt (veelal door de kinderen van de gevangenen). Jules leest Marching Powder, een tof boek hierover. Ook beschreef onze gids de zogenaamde 'cholitas', inheemse vrouwen die twee keer per week met elkaar de boksring ingaan om elkaar knock-out te slaan.

Omdat we nog niet genoeg extreme sporten hadden gedaan besloten we de 'deathroad' mountainbike tour te boeken. Dit is de oude tweebaansweg die La Paz met de jungle verbond en waar auto's eigenlijk niet naast elkaar konden rijden waardoor er veel ongelukken gebeurden. Nu is er een hypermoderne nieuwe weg aangelegd en wordt de oude weg amper nog gebruikt door auto's maar gaan er dagelijks grote groepen mountainbikers naar beneden. We gingen geheel in stijl in motorpak met helm en het was een hele toffe dag!

Na de deathroad was het tijd om in het vliegtuig (de bus zou 24 uur duren, mooi niet dat we dat gingen doen!) te stappen naar de jungle. Vanuit Rurrenabaque hebben we een super toffe 4-daagse jungletour gedaan naar het Serere reservaat. We sliepen midden in de jungle in een cabine zonder muren met horren zodat het net leek of je buiten sliep. 'S ochtends werden we wakker met aapjes die langs de cabine slingerden. Deze jungletour was heel anders dan de vorige, we hebben veel meer door de jungle gewandeld en meer uitleg gehad over dieren en planten van onze gids Severo. Hoogtepunten waren de tapir die, toen we in een boot het meer overstaken, met ons meezwom, aapjes die uit onze handen bananen aten en de papegaai die ons steeds vrolijk begroette met een 'Hola!'. Ook de 'huisaap', een spidermonkey, die zich op de bovenste verdieping van het huis schuilhoudt zorgde voor hilariteit. Iedere ochtend als wij aan het ontbijten waren forceerde de aap de deur en sneakte naar binnen om bananen te stelen, om daarna een eindje verderop te gaan zitten om trotse overwinningsgeluiden te maken.

Terug in La Paz hebben we lekker rustig aan gedaan, we zijn weer met een kabelbaan omhoog gegaan om van het uitzicht te genieten en zijn naar de bioscoop ('Piratas del Caribe') geweest in de moderne bios om de hoek bij ons hotel.

Na La Paz gingen we naar Uyuni, bekend van de Salar de Uyuni (zoutvlakte). We zijn 's ochtends heel vroeg opgestaan (half 4) om de sterrentour te doen, helaas was het bewolkt dus zagen we niet heel veel.. Na de sterrentour hadden we even rust om te ontbijten en toen begon de dagtour. We hebben heel fijn gespeeld op de zoutvlakte de hele dag. Het is echt zo mooi daar! Vooral op de stukken waar water op het zout ligt wat als een spiegel werkt.

Na de volgende dag een verschrikkelijke reis over een onverharde weg naar Tupiza te hebben gehad konden we 's avonds genieten van een van de beste pizza's tot nu toe, de stad doet z'n naam eer aan. In Tupiza hebben we paardgereden en een lange wandeling gemaakt door de prachtige omgeving.

Onze volgende stop was Potosi, een mijnwerkersstadje dat zelfs op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. De highlight in Potosi is het bezoeken van de mijn. Dit wekte gemengde gevoelens op: interessant om te zien, maar ook erg confronterend hoe erg de mijnwerkers er aan toe zijn en hoe gevaarlijk het werk is. We hoorden later dat op dezelfde dag dat wij er waren drie mijnwerkers zijn overleden door een koolstofmonoxide vergiftiging.. In Potosi kwamen we ook Ijen en Marjan weer tegen die we eerder in Baños, Ecuador waren tegengekomen. Funn!

Met Ijen en Marjan reizen we verder naar Sucre, the white city of Bolivia. Een prachtige koloniale stad met een heerlijk t-shirt klimaat. Hier hebben we veel tijd gezellig met Ijen en Marjan doorgebracht: we hebben Boliviaanse wijn geprobeerd, een dino park bezocht, een wandeling gemaakt naar watervallen en vaak in hetzelfde restaurant gegeten.

Na Sucre gingen we door naar Cochabamba, een niet toeristische stad. In de tijd dat we er waren hebben we ongeveer 10 toeristen gezien. Cochabamba staat bekend om de markt die door de hele stad verspreid is en waar we natuurlijk weer hebben ingekocht (inpakken wordt steeds minder leuk..). Ook is er een uitzichtpunt en hebben we een rondleiding gehad in een landhuis met tuinen geïnspireerd op die in Versailles.

Onze volgende stop was Samaipata, een klein dorpje in de buurt van Santa Cruz. Hier hebben we een natuurpark bezocht, zijn we naar watervallen geweest en hebben we een dierenopvangcentrum bezocht. Ook ontmoeten we de Australische Chris en Miriam hier.

Met Chris en Miriam besluiten we om het avontuur aan te gaan en voor 5 dagen af te reizen naar het nationale park Kaa-Iya om op zoek te gaan naar jaguars. De tour is erg geslaagd maar helaas uiteindelijk geen jaguar gezien. Wel zien we armadillo's, pootafdrukken van jaguars en puma's (ze zijn er wel), een hoop vogels (vooral uilen), vosjes en een tapir. Ook vangen we een glimp op van overstekende wilde cavia's, een kleine wilde kat en waarschijnlijk
een ocelot.

Nu hebben we een rustdag in Santa Cruz en morgenavond vertrekken we naar Paraguay om daar twee weken te vertoeven. Vandaag precies nog een maand te gaan!

Veel liefs van ons!